In verzorgingstehuizen krijg je 100% ja op deze vraag, of er moet een direct familielid zijn die langs kwam en die knuffel aandurfde. In deze wereld vol angst voor de nabijheid van anderen waren bewoners van tehuizen lang afgezonderd van elkaar door glas en schermen in de coronaperiode. Eenzaamheid zorgde voor veel depressies. Het nut van knuffelen moet je niet onderschatten. Wanneer we iemand knuffelen, komt in het lichaam het hormoon oxytocine vrij, beter bekend als het knuffelhormoon. Dit hormoon zorgt voor hechting en vertrouwen. Het hormoon is cruciaal voor gevoelens van verbondenheid, liefde en vriendschap – niet te onderschatten als het aankomt op geluk.
Tijdens mijn beweeglessen in verzorgingstehuizen vraag ik dus die belangrijke vraag, of het lang geleden is dat de mensen een knuffel hebben gehad. Nu nog is er die angst voor te dichtbij komen.
Een mooie oplossing is dan om dat knuffelen zelf maar even na te doen. Je rechterhand aait over je linkerarm en je linkerhand aait over je rechterarm. Je knuffelt op die manier niet alleen jezelf, je steekt met beide armen je eigen middenlijn over. Op die manier activeer je beide hersenhelften tot samenwerking.
Er is geen mooiere manier om de beweegles te beginnen. Met dat klein beetje gevoel voor geluk, verbondenheid en vertrouwen. Meer weten? Kijk op Alzheimerinbeweging.nl
of bestel mijn boek
